Warianty kliniczne zespołów czołowych
W literaturze poświęconej różnego rodzaju problemom oraz zaburzeniom neurologicznym znajdziemy informacje dotyczące między innymi zespołów czołowych. Wbrew temu co myśli wiele osób nie zajmujących się neurologią nie jest to jednolita jednostka chorobowa. Zespoły czołowe mogą bowiem występować w przeróżnych odmianach, które warunkują różnorakie zmiany osobowości i zachowania się człowieka nimi dotkniętego. Mówiąc o nich z całą pewnością należy wspomnieć o dwóch możliwych wariantach klinicznych. Chodzi w tym wypadku o pełnoobjawowy zespół czołowy oraz sytuację, kiedy pojawiają się tylko wybrane objawy określonego zespołu czołowego. W większości diagnoz związanych z zespołem czołowym trafimy na następujące rozpoznanie: cechy zespołu czołowego (prawego lub też lewego). Dla pacjenta oraz jego najbliższych zdecydowanie lepsza jest sytuacja jedynie wybranych cech zespołu czołowego. W takiej sytuacji objawy są bowiem zdecydowanie lżejsze, nie dochodzi do poważnych dysfunkcji oraz zaburzeń. Pacjenci, u których stwierdzono jedynie pewne przejawy zespołu czołowego bardzo często powracają do w miarę normalnego życia. W przypadku pełnoobjawowego zespołu płata czołowego mamy do czynienia z sytuacją niezwykle trudną. Osoba wykazuje bardzo poważne zmiany zachowania oraz osobowości. Osoby z takim rozpoznaniem nie mają najmniejszych szans na powrót do normalnego życia. Powrót chociażby do pracy dla takich osób jest niemożliwy.
Dodaj komentarz