Stwardnienie rozsiane jako choroba autoagresywna
Stwardnienie rozsiane to schorzenie centralnego układu nerwowego objawiające się rozległą demielinizacją, a także rozpadem tkanki nerwowej. Ten neurologiczny problem rozpoczyna się w bardzo młodym wieku z epizodami popraw i nawracających remisji a nawet zaostrzeń. Uszkodzeniu ulega substancja tłuszczowa fachowo nazywana mieliną. Mielina jest izolatorem komórek nerwowych i nie tylko spełnia funkcję ochronne ale również bierze udział w przekazywaniu informacji pomiędzy synapsami. W warunkach fizjologicznych nasz układ odpornościowy zwalcza bakterie, wirusy i inne mikroorganizmy poprzez wytwarzanie przeciwciał – immunoglobulin, które łącząc się z wrogiem, doprowadzają do jego rozkładu. Choroba autoagresywna oparta jest na patologicznym działaniu układu odpornościowego. W przypadku stwardnienia rozsianego ludzki organizm produkuje przeciwciała, które zaczynają zwalczać zdrowe komórki własnego organizmy zlokalizowane w mózgu. W wyniku tego na obrazie pochodzącym z rezonansu magnetycznego zaobserwować można białe plamy, które są nie czym innym jak obszarami demielinizacji, czyli zaniku mieliny. Pewne obszary mózgu staja się nieaktywne i przestają funkcjonować w poprawny sposób. Rodzaj objawu zależy głównie od rozmiaru i obszaru jaki zajmuje zmiana patologiczna.
Dodaj komentarz