O gniewie limbicznym
Jeśli dojdzie do uszkodzenia przyśrodkowo – brzusznej części ciała migdałowatego może pojawić się eksplozywne zaburzenie osobowości, które określa się mianem gniewu limbicznego. W literaturze określane jest ono także jako galopujący amok. Gniew limbiczny zawsze przebiega przez trzy fazy. Faza pierwsza określana jest jako faza narastającego napięcia. Osoba, która znajduje się właśnie w tej fazie jest pobudzona ruchowo. Bardzo często może zachowywać się niezwykle prowokacyjnie w stosunku do otoczenia. W tej fazie zawsze występuje tak zwane wydawanie z siebie różnorakich pomruków. Następnie przychodzi kolej na tak zwane zejście filogenetyczne. Osoba zaczyna niczym wilk szczerzyć zęby. Porównuje się to do ataku w przypadku zwierząt. Takiej osobie najlepiej pomożemy jeśli zejdziemy jej z drogi. Faza ta nie trwa dłużej niż piętnaście minut. Po niej przychodzi faza właściwa, która nie trwa zazwyczaj dłużej niż dwadzieścia minut. W tej fazie osoba atakuje tych, którzy znajdą się na jej drodze. Może nie tylko poważnie uszkodzić ciało, ale nawet zabić. Trzeba jednocześnie bardzo wyraźnie podkreślić, że osoba ta zupełnie nie ma świadomości tego, co robi. Kolejna faza określana jest mianem fazy uświadomienia. Osoba właśnie w tej fazie zaczyna powoli uświadamiać sobie co się stało. Składa sobie oraz otoczeniu obietnice, że takie zachowanie się już więcej nie powtórzy. Niestety są to obietnice nie możliwe do spełnienia.
Dodaj komentarz