O agnozjach i apraksjach
Uszkodzenia pół drugorzędowych kory mózgowej mogą prowadzić do pojawienia się takich problemów natury neurologicznej jak agnozje oraz apraksje. Mówiąc o tych zjawiskach warto wspomnieć, że zawsze przeprowadza się badanie gnozji (a diagnozuje się ewentualnie agnozję) oraz praksję (a diagnozuje się ewentualnie apraksję). Agnozje to bardzo szerokie pojęcie, które obejmuje niezdolność rozpoznawania informacji za pomocą dwóch zmysłów: wzroku lub słuchu. Trzeba jednak bardzo wyraźnie podkreślić, że nie jest to spowodowane uszkodzeniem narządu wzroku lub też narządu słuchu. Zarówno oko, jak i ucho pracują w tym wypadku prawidłowo. Agnozje wzrokowe dzielą się na agnozje przedmiotów, agnozję twarzy, agnozję barw, autotopagnozję, anozognozję oraz stereognozję. Ciekawym rodzajem agnozji jest z całą pewnością autotopagnozja. Zaburzenie to polega na tym, że pacjent całkowicie utracił znajomość topografii swojego ciała. Kiedy więc zapytamy go, gdzie znajduje się jego ręka nie będzie w stanie udzielić nam odpowiedzi. Odmianą agnozji tego rodzaju jest agnozja palców. W tym wypadku pacjent w ogóle nie potrafi wskazać swoich palców. Apraksje to z kolei zaburzenia, które polegają na niezdolności do wykonywania różnorakich ruchów. Trzeba jednakże podkreślić, że aparat ruchowy osoba ma całkowicie sprawny. Wyróżnia się kilka rodzajów apraksji: apraksję motoryczną, konstrukcyjną, ideacyjną oraz ideacyjno – motoryczną.
Dodaj komentarz